I wish: ik wens
Ik leefde als standbeeld, dichters dood
In mij, de minnaar gesmoord in vrees
En verweerd vertrouwen in een groot
En heel leven met jou, mijn stem hees
Van schril gefluister en schrale drank
Ik, lapidair in een stoel op straat,
Niemand zag mij, slechts de zilte stank
Van eigendunk kruidde mijn geblaat
En daar was de ander: lelieblank
Als in het sprookje, en de wind -zuid-
Ruziënd met haar rok, haar haren
De troost van de opgeschrokken huid
Stroomde in de ziel, sprak zoet van dank
En wensen: poëziegebaren
C. Gijsen, December 2011
__________________________________
Wish
__________________________________My life was statuesque, the poet dead
In me, the lover choking, scared, withdrawn
Into some worn trust in what lay ahead -
A lifelong life with you; my voice quite gone
With the shrill whispering and sourish drink.
And lapidary me chaired in the street,
And yet unseen. Only the salty stink
Of self-conceit seasoned my silly bleat.
And there she was, the other, lily-white
As in the fairy-tale. The southern breeze
Went for her dress and hair in wild commotion,
Comfort from a startled skin poured outright
Into a grateful soul, so sweetly. Please,
Fulfil this wish, set poetry in motion.
translation Erik Honders
.de Lente
De Lente is drie zussen, verbonden
Door onzichtbare dwarslijnen, gouden
Ringen en vijf zwart-witte rashonden
Niemand zal ooit ongeschonden houden
Van 1 van hen, in hun gebarenspel
Een wufte waaier van toespelingen
En niet na te komen, immers te fel,
Beloften: stremmende staartdelingen
Ik kom binnen op mijn mooist, de spieren
Liggen hard op mijn blauwe aderen
Mijn kersenrode bril verblindt mijn ogen
Want de Lente mag je zo niet vieren
Muzen mag je niet zo benaderen:
Zij stijgen op in juichende bogen
C. Gijsen
__________________________________
Spring
Spring does not come alone, for she combines
three sisters linked by gold rings, black and white
purebred dogs (five) and unseen transverse lines.
Love one of them and you will feel the bite.
Their gestures are a web where you’ll be trapped
in a range of frivolous allusions
and promises too fiery to be kept,
unfulfilled like curdling long divisions.
Then I come in, I look my very best,
the muscles hard and clear beneath blue veins,
my glasses, cherry-red, dazzle my eyes.
This is no way to celebrate Spring’s reign,
not how the Muses ought te be addressed,
so - curving jubilantly - up they rise.
__________________________________translation Erik Honders
de Zomer
De Zomer is een bloeiend Meisje, toch
En ten overvloede, omdat voor haar
Niets genoeg kan zijn en vlammender nog
Moet worden in haar liefde, in haar haar
Gloeien de zingzangzengende kleuren
Van korenbloemen, klaprozen, stralen
Zonlicht, alles buitelt en gebeuren
Kan alles nu, meewind vult de dalen
Vecht niet tegen haar en laat haar komen
Laat haar karmozijnen gewelfde mond
Je gezicht bezaaien met het wonder
Van geelgouden passie, al je dromen
Zijn in je hart, pompen razend bloed rond
De kracht is te groot, je hoofd gaat onder
C. Gijsen
__________________________________
__________________________________Summer
For sure, the summer is a girl aglow,
flowering abundantly, as her share
can never be enough, for it must grow
more flaming in her love. Look at her hair,
it’s where the singing singeing colours burn
of cornflower, poppy, sunshine, wild rose.
Everything summersaults, tumbles and turns,
the dales fill with tailwinds, everything goes.
Don’t try to fight her, just let her come close,
let all of her curvaceous crimson mouth
get to your face and sow there the wonder
of yellow golden passion, let a dose
of dreams fill your heart, race your blood around:
the force grows too strong, your head goes under.
translation Erik Honders
.de Herfst
De Herfst is George Clooney, Adonis
Met grijzende tooi, als overrijpe
Druiven die zwaar van hun vocht het gemis
Van jonge moed verzachten, begrijpen
Moet de perfecte man, balans zoeken,
Afwegen waar de oogst het rijkst zal zijn
Hij weet dat er genoeg is, in hoeken
Van zijn kelder wuift weldadig de wijn
Zijn schoonheid stelt gerust, zonder angst en
Zonder schroom schenkt hij nog eens bij, het glas
Gevuld tot de rand, hij drinkt als een kind
De rode avondlucht vult de bangsten
Met oude vrees, maar hij blijft wie hij was
Om zijn lijf waait een eerste, koude wind
C. Gijsen
______________________________________
______________________________________Autumn
Autumn is: George Clooney, an Adonis
in greying plumage, overripe peaches,
grapes whose rich juice makes up for what they miss -
the recklessness of youth. All this teaches
the perfect male to understand, to find
his balance, weigh which fields will richly wave
and yield the most. There is enough, the wine
sways mildly round the corners of his cave.
His beauty soothes, his confidence is real,
and undeterred he fills another glass,
brimful. A child again, he drinks the flow.
Red evening skies frighten those who best feel
the fears of old, but he stays what he was.
Round his body now the first cold winds blow.
translation Erik Honders
.de Winter
De Winter is een aftandse heks, weg
Van de wereld, op een eenzame alp
Brouwt zij haar cocktail van ligusterheg,
Lippenstift, blauwalg en de laatste scalp
Van de laatste Apache die dood viel
Haar gevangen Adonis moet drinken,
Moet lijden, haar berijden, aan haar hiel
Likken, zijn tranen laten verklinken
"Ik kan de Winter niet meer verdragen
Haar ijskoude haat snijdt kleur uit de sneeuw
Laat de warme zon mij wakker kussen!"
Smeek niet, Adonis, ben niet verslagen
Kijk naar de kol, na een dierlijke geeuw,
Baart haar oude karkas licht: drie zussen
C. Gijsen
__________________________________
__________________________________Winter
Winter is a run-down hag who, high up
and far from the world on a lonely alp,
concocts her foul cocktail of privet shrub,
lipstick, blue-green algae and the last scalp
of the last proud Apache to drop dead.
Her captive Adonis has to say cheers,
drink to her health, then lick her boots in bed,
suffer and stuff her. He voices his tears:
“I cannot stand this Winter anymore,
her ice-cold hate cuts colours from the snow,
let the sun kiss me awake, melt her scorn!”
Stop begging, boy. Now get up from the floor,
her carcass yawns like a beast. Watch the show,
see light – three sisters – from her being born.
translation Erik Honders
Stella Maris
(Dishoek-Madeira)
Zij, de schone Aphrodite, Venus
Ook, Isis is zij als men wil, woestijn-
Bewoners zeggen ‘Maryam’; de kus
Van haar, zoet als rijke Madeirawijn
Met zilte ondertonen die haar ziel
Verraden: echt gekend door zeelieden
Die hun trouw, hun hart - een slepend vliegwiel -,
In haar zwarte hand zwemmend, aanbieden
Ik navigeer maar op één ster, mijn boot
Zeilt slechts in een enkele richting, waar
Mijn arendsblik haar in het hemelhuis
Ziet hangen, blauw als de lucht en de baar
O, Maria van de zee, stelp mijn nood
Aan jouw firmament, zeeland, landzee, thuis
C. Gijsen
Slow
De dood is een tempowisseling
De oorlog wordt gewoon doorgezet
Maar met andere middelen: let
Niet op details, de uitmonstering
Alertheid moet kleven op ritmiek,
Urgentie en kracht, stop de stoptrein
Van alledag, stap op de landmijn
Van het gaspedaal, wordt wagenziek
Het leven baart de traagheid, meteen
Wordt teruggeschakeld in het zicht
Van het er zijn, wij vallen in zwijm
Als wij moeten rennen, vliegen: één
Tel maar met de snelheid van het licht
De dood treft ons, slakken door de lijm
C. Gijsen, maart 2011
__________________________________
Slow
Stop and think, death is a change of pace
It won’t stop war, there will just be more
Even though the means may change: ignore
The dress and details, the outward face
Take rhythm, urgency and strength; stick
Attentiveness on them, and stop that
Everyday slow train, step on that fat
Landmine the gas-pedal, get carsick
Life gives birth to slowness, just begun
We straightaway shift down at the sight
Of being there, without any clue
We faint when we must run or fly, one
Second only at the speed of light
And death gets us - snails wading through glue
__________________________________translation Erik Honders
__________________________________Lijsten
Ik zag Eco en hij had een lijst gemaakt
In een boek van lijsten: hij wilde de dood
Dol draaien, verwarren, sarren, misschien staakt
Hij dan zijn lauwe slachtwerk en ademnood
Zolang je de rijen nog kunt verlengen
Blijf je de lijfeigene van het leefspel
Alles beter dan de blik te verengen
En dom te buigen voor de ultieme bel
Ik zag de wijze nar, de lach op de mond
Bestorven, hij liet in zijn bibliotheek
Ruimte: mijn gedicht liefdevol bijgezet
In het pantheon van de gewezen bond
Tussen woordenbronnen en dichter, ik keek
Zoel naar de voetnoot¹ van mijn vliedend verzet
C. Gijsen, maart 2011
____________________________
¹ De woorden en de letters:
Monosyllabisch
Opkalefateren
Kwarteleitje
Gelegenheid
Papaverbol
Ensembles
Antilope
Zaklamp
Dadels
Plots
Look
Vrij
De
O
__________________________________
Lists
I saw Umberto, he had made a list:
A book of lists of lists to bully Death,
To mix Him up so much He might desist
From slaughtering us to take our daily breath.
As long as you leave room on lists for more,
The game of life will claim your life as well,
So don’t reduce your scope to either/or,
Don’t throw the towel before the final bell.
I saw the wise old fool, a dying smile
Upon his lips, his library in style
Had room. My verse was lovingly interred
To rest there in that temple, where the word
Once bonded with the bard. Then I made bold
To write a fleeting footnote¹ of revolt.
C. Gijsen, maart 2011
translation Erik Honders
____________________________
¹ The words and the letters:
Representation
Encyclopaedia
Monosyllabic
Opportunity
Poppyheads
Embellish
Suddenly
Meeting
Troupe
Torch
Free
The
It
O
