Friedrich? Vredig?
Het vergaan van de Hoop
Siberische kou in je hart
Het vergaan van de Hoop
Siberische kou in je hart
TorsAls Atlas zou ik de hemel kunnen dragenMocht ik jou maar eens durven vragenOp mijn wang een kus te willen vederenAl mijn leed zou subiet smelten, o tedereTot de dag dat de zon breken magVerstop ik mij in aardse krochtenTussen toppen - tijdens voettochten -Waar ik jou in elk verijsd meer zagjoseph haehn, 19 januari 2006
Nieuwe jarenVals klinkt het startschot in mijn schorre oren:Een loze eed, het erewoord van een beul.In de droogte van het voorbije borenNaar water, fata morgana als vaargeul.Er komt geen nieuwe tijd meer of nieuwe mens,De dood woedt onophoudelijk op ons doorEn de oorlog voedt zich met de varkenspensVan zingende leiders in een slagerskoor.De Beste Wensen voor allemaal, het klinktAchteloos en urgent, als het requiemVoor een verloren held: het geurt én het stinkt.Daarom. Dapper strompelt door bedoornde bremDe hoop, die schitterend hinkend en verminktHet lied van verwachting zingt met vaste stem.Steeds de uwe,C. Gijsen