Na de storm
(voor Petra in woelige tijden)
De storm wint massa, ankers slaan los.
Vastbinden aan de mast niet haalbaar
-Er is geen mast meer- en ook de tros
Geeft geen houvast op de golven maar
Vliegt door de lucht, lasso zonder doel.
De scheepsvloer kraakt toonloos als de wind
Wrikt en wroet aan de planken warboel
Waar je eens op liep: zorgenloos kind.
En dan de luwte als een wonder,
Onuitsprekelijke rust daalt neer,
Streelt je, bakert je; waar de donder
Je geselde, waar de bliksem zeer
Deed aan je gezicht, nu het drijven
Op een spiegel: hier wil je blijven.
