Paques?

De lente en de dood


De lente is dit jaar een astronaut
Die voor niemand of niets beschroomd of bang
Een onbekende wereld, schraal en koud,
Binnenvalt met redding of ondergang.

Alles wat er nieuw zal ontspringen aan
De dorre aarde, duwt iets anders dood.
Wat eens bloeide, is nu alweer vergaan,
Leven floreert op schuwe stervensnood.

Niets is eenzijdig, alles in meervoud;
De vrouw met de volle, opstaande borst
Ziet een oude vrouw die dubbelgevouwd

Een slappe, uitgerekte uier torst.
Zij ziet die vrouw in de spiegel, waar de
Lente in zichzelf de dood ontwaarde.

c. gijsen