DRIFT / RAGE

 ________________________________________________
.  

.
  Shattered red / FEAR paura

The Museum of Instant Images - Mr. Colori - NL
cat.nr.2116 d.d.20.02.12
electronic / instant colour nr.97
electronic
lost planes nr. 60

.
 --click picture to enlarge--

 ________________________________________________

Drift (een studie in vier sonnetten)

1.

Je kon niet meer opschrijven wat je er van vond,
De potloden verkruimelden in je handen;
De woorden vloeiden ook al niet meer uit je mond:
Zinnen brokkelden tussen je taaie tanden.

De geluidloze schreeuw teisterde je oren,
Door ieder genegeerd, hun doodsheid lapidair;
Machteloos gesticuleren, nooit verkoren
Als kijkspel door de anderen - tijdloos vulgair.

Een wajangspel voor blinden moest je opvoeren,
Je zong je aria’s voor een dovenpubliek.
Nooit werden je prestaties gezien, je stoere

Armen hielden vrouw noch kind, hun zwarte repliek
Zoemde in je hersens, hun kritiek bleef koeren.
Je werd dictator in je eigen republiek.

2.

Eerst het zachte kloppen achter de slapen,
Onachtzaam nog, haast naïef, of je niet weet
Wat komen gaat, de ontkenning als de reet
In de muur: kun je nog vergeving rapen?

Maar de opening te klein, een illusie
Van vrijheid, immers, de hand trilt al, pulseert,
Je huid ademt hijgend, bloed accelereert,
Rauw de kleur; ruik de vuige geurenfusie.

Straf wordt opgelegd, boete beleden, niet
Bedacht door laffe wetten in woord gezet.
Het moet echt zijn, dierlijker, niet hypocriet.

Gedachten zijn monsters, een grauw martelbed
Van angst en twijfel; liever de monoliet
Van actie, niemand die je nog iets belet.

 ________________________________________________
.

.

Splitrock - 3 monoliths / DESPAIR disperatione
The Museum of Instant Images - Mr. Colori - NL
cat.nr.2101 d.d.30.01.12
electronic
lost planes nr. 56

.
 --click picture to enlarge--

 ________________________________________________

3.

Het is de bolbliksem door je aderen,
De schichten van het genot, of is het angst,
Die je vinden, door niets te benaderen.
De vraag: ben jij of is de ander het bangst?

Het is ook de lichtflits in je dwarse neus,
De scherpe reuk die tussen je ogen slaat
En je wilt niets meer, verliest de eigen keus,
Alleen nog doen, geen reflectie, geen beraad.

Het is het pure geluk, het diepste leed,
Het slachtoffer valt samen met de beulsknecht,
Beiden onderdaan van het geraas; de kreet

Klinkt hier als een echo, een woedende specht
Die inhakt op de boom van kennis, geen weet
Van moraal, barbaars, reëel, zo ben je echt!

4.

In het naijlen van de roes, die tussentijd
Van kakelende stilte en luidkeelse rust,
Ben je zwevend  je zware lichaam even kwijt,
Alsof de wind onvoelbaar door je haren kust.

Je wilt hier niet meer weg, transcendentie verslaaft,
Maar de passerende auto’s, de gesprekken
Van voorbijgangers trekken je terug, je staaft
Je blikken weer aan de omgeving, de plekken.

Nu, vanzelfsprekend, weer de terreur van de keus,
De morele waag, de slagschaduw van de schuld.
De schade, bepaald door de ander, routineus

Voorzien van het consigne van laf ongeduld,
Weegt zwaar over je, je wordt een kabouterreus:
Kiem van nieuwe drift, nu nog als wroeging verhuld.

C. Gijsen   (datum onbekend)

  ________________________________________________
  .

.

Hercules / RAGE  impeto
The Museum of Instant Images - Mr. Colori - NL
cat.nr.2100 d.d.26.01.12
electronic
lost planes nr. 55

.
 --click picture to enlarge--

 ________________________________________________

 Rage (a study in four sonnets)

1.

Your skill in putting thoughts on paper going,
you found your pencils crumbling in your grip;
words came from your mouth in drips, had stopped flowing,
with phrases stumbling over sticky lips.

The silent scream wreaked havoc on your ear;
ignored in stony apathy by all,
you gestured vainly, unwatched and uncheered
by the timelessly vulgar: no one’s ball.

You had to play with shadows for the blind,
and for deaf audiences you sang your song. 
What you achieved was never seen, your strong

arms held wife nor child; buzzing in your mind,   
their harsh replies kept cooing what went wrong. 
Czar of a republic, you stayed behind.


2.

Soft throbs near the temples, almost neglected,
come first. Naively, as if you’re letting sink
in what’s coming, denial still looks like a chink
in the wall: can forgiveness be collected?

The gap is too small, though, just an illusion
of freedom, for your hand now trembles, pulsates;
your skin breathes pantingly, blood accelerates;
hues turn harsh; smell that stench of smells in fusion.

Punishment is imposed, penance is done, not
under wordy codes of law that back away;
not fake, but real and brutish, on the spot.

Thoughts are a grey bed of nails, they just display
your fears and doubts. Therefore, obey the god
of action to find nobody in your way.

  ________________________________________________
   .

.

Drop shadow / GUILT pentimento
The Museum of Instant Images - Mr. Colori - NL
cat.nr.2115 d.d.21.02.12
electronic
lost planes nr. 59

.
 --click picture to enlarge--

________________________________________________ 

  3.

A ball lightning hits your veins, explodes in flares
of fear, which might as well be darts of delight,
who knows? They find you, not going anywhere.
Say: you or the other, who’s more terrified?

Then there is a flash inside your crosswise nose,
a pungent smell that strikes you between the eyes. 
You stop wanting anything, your free will goes
away; it’s do or die, no thoughts, no advice.

This is euphoria and profound distress too;
victim and hangman cannot be disengaged,
they are the same, subject to the din. Despair            

cries out, echoes like a woodpecker, enraged,
slashing at the tree of knowledge, unaware
of morals, barbaric, true. It’s real. It’s you.

4.

With your high slowly fading, in the interspace
of cackling silence, of loud calm beyond compare,
you float, your heavy body lost without a trace,
as if, intangibly, warm winds kiss through your hair.

You want to remain there, transcendence is cocaine,
but passing cars, conversations and the faces
of passers-by pull you back; once again, you sustain
your looks by your surroundings, by places.

Now it’s back to the terror of options, of course:
the cast shadows of guilt and blame, the moral scales.
The injuries, defined by the other, by force

of habit stamped with yellow impatience, are nails
that grow inwards, you are a giant of details:
the seeds of  rage to come, still shrouded as remorse.


C. Gijsen (not dated)

translation Erik Honders 

  ________________________________________________