LABYRINT
Ik liep het doolhof in, was in alle staten,
Een dolle stier, de gesponnen draad nu al kwijt,
Is er een kouder, harder mes dan liefde's spijt
Kan iemand nog dieper zinken: vlinders haten?
De diepe val, uit mijn uit ziedende hoogmoed
Gehakte, zwarte zeppelin, scheerde door lucht
Kraakhelder, scherp getekend, gestuurd door de zucht
Naar koele orde, Mondriaan krijst: "Het is goed!"
Door moest ik, jou achterna, vooruit, weer terug,
Dan naar links, jouw beeld en jouw schoonheden vlogen
Weg, ik verloor urgentie, brak een broze brug
Doormidden, werd dan trager en kromgebogen,
Als een slak zonder huis, stil en onbewogen
Ik ging de hoek om en keek mijzelf in de rug
C. Gijsen_________________________________________________________
LABYRINTH_________________________________________________________
I walked into the labyrinth, blood in my eyes,
a raging bull. Already I had lost the thread.
Is there a colder, harder knife than love’s regret?
Is there a lower deep than hating butterflies?
A deep fall from my black Zeppelin, carved out of pride
and soaring, seething arrogance, skimmed through the sky,
crystal clear and sharply drawn, steered by a desire
for frosty order. ‘It is good’, Mondriaan cried.
I had to follow after you, retrace the track,
then turn left. Away your image and beauties flew.
I lost urgency, broke a brittle bridge I crossed
in two. Then I doubled up, slowing down like glue,
unmoving and unmoved, a snail whose shell got lost.
I turned the corner and was watching my own back.
translation: Erik Honders
Sampo
Ik zocht naar iets, maar kon er geen naam aan geven
Het was te bekend en overal om mij heen
Ik zocht in het oosten en in Hellas’ leven,
Bleef in Finland, waar zwaarte hangt aan iedereen
Een oude heks fluisterde spreuken in mijn oor,
Zij zong liederen over een graal , ik verstond
Er geen, de vale poolvossen krijsten in koor
Over vergeefsheid en een zwarte morgenstond
Ik ijlde verder over een gletsjer, sneeuwblind
Verscheen het oerei waar de ijsvlakte afboog,
Zo mooi en perfect totdat het brak en zijn kind,
De mooiste vrouw ooit gezien, geluidloos baarde
Zij nam mijn hand, hakte een gat in de aarde
Ik zonk in de zee en keek recht in Sampo’s oog
C. Gijsen
_________________________________________________________Sampo
I searched, but could not name the object of my quest:
it was too widely known and too much all around.
I searched in ancient Greece, I went from east to west,
then stayed in Finland where the weight bears people down.
An old hag whispered incantations in my ear,
sang songs about a grail I could not understand;
meanwhile I heard a choir of dun snowfoxes scream
about futility and a black dawn at hand.
I hurried on across a glacier. Then, snowblind,
the primal egg appeared where icefields branched away:
such perfect beauty till it broke and bore its child,
the fairest female ever seen, without a cry.
She took my hand and cut into the frozen clay;
I sank down in the sea, looked straight in Sampo’s eye.
translation: Erik Honders