Bella Nebbia

.

Fading into Beauty / Bella Nebbia
memories of Venice / La Biennale 56
 The Museum of Instant Images - Mr. Colori - NL

cat.nr.3062  d.d.14.10.15
 psychecolorogy nr. 172 electronic

.
Mr. Colori
contribution to: PAPER PROJECT VENICE
 .
--click picture to enlarge--

_____________________________________________________________________
 

La Serenissima


Venetië was nog ver weg, maar ik schreef
Er, vroegoud, toch over, dus was ik er al
Het ging over schoonheid, aangevreten, scheef
Hangend in het verloop van water en wal

Ik verhaalde van romantiek, Britse bard
En de erotiek van verschoten kleuren,
Zag in de Lolita's courtisanes, hard
Liegend snoof ik zwijmelend aan lijkgeuren

De lagune trok mij later binnengaats,
Ik was ouder, niet wijzer, vond mijn woorden
Terug op pleinen, bruggen, kerken, geen plaats

Was veilig voor mijn jeugdkoortsen, monogaam
Beleed ik mijn geloof aan wie mij hoorden:
Dat de dood al vroeg woonde in mijn lichaam


C. Gijsen

_____________________________________________________________________

La Serenissima

Venice was still far away, but I’d been there

already, old before my time, in my prose.

It dealt with eroding Beauty, her slanting pose

at the meeting point of water, land and air.

It told tales of romance, of the English Bard,

the eroticism of colours fading.

Lolitas seemed like courtesans parading.

I swooned sniffing the death smells. My lies were hard.

Later, the lagoon made me sail back to port,

- older, not wiser -, to find my leitmotif

back in squares, churches, on bridges: no resort

had been spared the fevers of my youth. My breath

I spent preaching my monogamous belief:

from birth, my body had only hosted Death.

translation: Erik Honders

_____________________________________________________________________