Chihuahua Haehn, Saluki Colorii en Boxer Mesh,
Uw trouwe Huskie Gijsen meldt zich met een schaamteblos op de hondenwangen.
Niet voor niks tooi ik mij deze keer in de wintervacht van de Huskie, werkhond-par-excellence die door zijn wrede baasjes door een onmenselijke poolkoude wordt gejaagd met een zware vracht achter zich. Natuurlijk, de naakthond, hoewel zich opvallend vaak koesterend in de geborgenheid van de schoot ener domme, doch welgestelde blondine (model Paris Hilton), heeft het in het leven ook niet altijd gemakkelijk. De snelle, slanke Saluki is in al zijn eigenzinnigheid en onafhankelijkheid soms ook eenzaam, zoals alle jagers, en de sympathieke vechter, die handenloos (!) toch Boxer wordt genoemd, strijdt vaak voor rechtvaardige maar ondankbare missies. Dus geen klaagzang van de Huskie over een vermeende uitzonderingspositie die medeleven zou moeten opleveren uwerzijds.
Erger is dat ik op de korte termijn geen directe verbetering in de arbeidsomstandigheden van de trekhond mag verwachten; ergens op de horizon ligt het legendarische Kamp Eind September, dat in de Huskie-mythologie gelijk staat met uitrusten en op krachten komen. Dan moet een gedeelte van de Grote Tocht volbracht zijn en kan het tempo van de arrenslee gematigder worden en hoeft de zweep minder snerpend te knallen. Tot die tijd moet ik mij verlaten op mijn viervoeitige vrienden, die mij wellicht kunnen verleiden tot een sprintje tussendoor na een speelse demarrage hunnerzijds.
Ik hoop dat u mij niet verwerpt uit het warme B-Ice-nest en wens u allen een fijn, vet bot toe om lekker aan te knagen op deze grijze zondag,
C. 'Huskie' Gijsen
. 
